नेताले विनाश गरेको देश बनाउन ८४ मा मन र मत दुबै बदलौं

नयाँ इतिहास

२ महिना अघि

पाठक संख्या ४४९

–महेश खरेल
आजको नेपाली राजनीति र समसामयिक परिस्थितीका विषयमा राष्ट्रिय प्रजातन्त्र पार्टी, राप्रपाका जीतपुरसिमरा उपमहानगर कमिटी अध्यक्ष एवं राप्रपा यूवा नेता महेश खरेलसंग नयाँ इतिहास डटकमले गरेको कुराकानीका आधारमा नेता खरेलका विचारलाई समेटेर तयार पारिएको यो आलेख 

सिङ्गापुर भनेर झिङ्गापुर बनाए देश

२०६५ सालमा नेपालबाट औपचारिक रुपमा राजतन्त्रको अन्त्य भयो । गणतन्त्र आएपछि नेपालमा चमत्कार हुन्छ भनियो हामीले पत्याइदियौं । हिजो १० बर्षमा नेपाललाई सिङ्गापुर बनाउँछु भनेर घोक्रो फुलाउनेहरुका भाषणमा हामीले गड्गड् आवाजमा ताली बजायौं, खै आज कहाँ छन् उनीहरु ? पटकपटक गरेर उनीहरुले  १५÷२० बर्ष शासन गरिसके के बन्यो त उनीहरुले दिएको आश्वासन अनुसारको देश ? हिजो सिङ्गापुरको सपना देखाउनेहरुले आज नेपाल जस्तो सुन्दर देशलाई झिङ्गापुरमा परिणत गरिदिए, अब पनि जनताले सहेरै बस्ने ? अझ अहिले त आगामी १५ बर्षमा नेपाललाई यूरोपियन स्टान्डर्डमा लैजान्छौं भन्न थालेका छन्, यस्ता बकवास कुराको प्रतिवाद जनताले गर्न पर्देन ?

हाम्रो देशको विकास किन हुन सकेन ? 

एशियाको सबैभन्दा गरिब मुलुक नेपाल हो । किन हाम्रो देशको विकास हुन सकेन ? नेपालको विकास हुन नसक्नुको प्रमूख कारण भ्रष्टाचार हो । हामीले यस्ता नेताहरुलाई देशको जिम्मा दियौं कि उनीहरुले आफू र आफ्नो परिवार बाहेक कसैको भलाई हुने कामनै गरेनन् । भ्रष्टाचारकै हिसाब नमिल्दा नेपालमा लामो समयसम्म राजनीतिक अस्थिरता कायमै छ । बारम्बार सरकार परिवर्तन हुनु, राजनीतिक दलहरूबीचको खिचातानी, र अस्थिर नीतिहरूका कारण देशको विकासले गति लिन सकेन । भ्रष्टाचार नेपालको विकासको बाधक बनेको छ । सरकारी निकायहरूमा व्याप्त भ्रष्टाचारका कारण विकासका लागि छुट्याइएको बजेटको दुरुपयोग भयो, जसले गर्दा विकासले गति लिन सकेन । नेपालमा गरिबीको दर उच्च छ । देशको गरीबी हटाएर नेपालमा रोजगारीको अवस्था सिर्जना गर्नु पर्ने नेपालका नेताहरु आफ्नै देशका नागरिकलाई शरणार्थी बनाएर विदेश पठाउने प्रयास गरिरहेका छन् अब तपाँई आँफै भन्नुस नेपालका त्यस्ता नेताहरुबाट यो मुलुकको विकास कसरी होला ? 

राज्य चलाउनेले नैतिकता बेचे

एशीयाको सबैभन्दा गरीब मुलुक नेपाल हो । सबैभन्दा कमजोर मुलुक नेपाल हो । पछिल्लो चार दशकमा नेपालमा विकासको नाममा खासै केहि उपलव्ध हुन सकेको छैन । यहाँको सामाजिक अवस्थामा केहि प्रगती हुन सकेको छैन । त्यो किन त ? किनभने, जसले मुलुकको बागडोर सम्हालेको छ, जसले राज्य चलाउनुभएको छ उँहाहरुमा नैतिकता भएन । घुस र कमिसनको लेभल उच्च भयो । जसले देशलाई सहि नेतृत्व दिन पर्ने हो, जसले बागडोर सम्हालेको छ, जसले देशलाई विकासको मार्गमा लैजान पर्ने हो वहाँहरुले नैतिकतानै बेच्नुभयो । अनि यो देश विकास कसरी हुन्छ ? वहाँहरुको प्राथमिकतामा देश र समाज परेन । वहाँहरुको प्राथमिकता देश लुट्ने, नेपाली नागरिकहरुलाई भुटानी शरणार्थी बनाएर अमेरिका पठाउने, जस्ता घृणित कार्यहरुमा मात्रै रह्यो । जब राज्यका संचालकहरुले यस्तो गलत काम गर्छन भने यीनीहरुलाई हामीहरुले सँधैभरी विश्वास गर्न पर्ने ?

जनतालाई ४० बर्षमा ४० लाख पटक ढाँटीयो

यो देशमा कानुनी शासन खै, यो देशमा शुसासन कहाँ गयो ? आज हेर्नुस त नेपालका हरेक क्षेत्रमा विधिको शासन हराएको छ । जो चोर उसकै ठुलो स्वर भन्ने उखान चरितार्थ भएको छ । हाम्रो देश नेपालका शिर्ष भनिएका नेताहरुले विगत ४० बर्षमा जनतालाई ४० लाख पटक ढाँटीसके । भुलभुलैया फिलिम देखाइसके । मिठा आश्वासनमा भुलाउने, झुठो कुरा बोल्ने, साँचो बोल्नेलाई जेल हाल्ने, यहि त भइरहेको छ । के यो नेपाल देश यिनीहरुको मात्र हो ? यीनीहरुले जे गरेपनि हुन्छ ? म जनतालाई आग्रह गर्छु कि भ्रममा नपरे हुन्छ, आज नबुझेकाले भोली कहिल्यै बुझ्दैनन् । हिजो देखि विगार्दै आएकाले भोली सपार्लान भन्ने भ्रममा नपरौं । बुढा नेताको झुठा भाषणले अब देश चल्दैन, यूवा शक्ती जागरुक भएर एकजुट हुनुपर्छ । 

नेपाल नरहे नेपाली रहन्नौं, परिवर्तन ल्याउनै पर्छ

आदरणीय जनताहरु र देशप्रेमी साथीहरु अब पनि हामी यि देश लुटेराहरुको पछाडी लाग्यौं भने न हाम्रो देश नेपाल रहन्छ न हामी नेपाली रहन्छौं । अब जनताहरुले आफ्नो सोंच परिवर्तन गर्न अति आवश्यक छ, हैन भने देश हरेक दिन कमजोर बन्दै गइरहेको छ । नेपाली जनता गरीबीको चपेटामा धकेली रहेका छन् । अब यी देशका राष्ट्रघातीहरुलाई देशबाट नै लखेट्ने बेला भएको छ । हामीले आगामी २०८४ को निर्वाचनमा परिवर्तन ल्याउनै पर्छ । 

अहिलेको व्यवस्था लुटी खानेको ग्याङ हो 

अहिले नेपाली राजनीतीमा रहेको दलीय व्यवस्था भनेको लुटी खानेको ग्याङ हो, अरु केही होइन । एक त विदेशीको दलाल त्यसमा पनि लुटेराहरुको झुण्डलाई नेपाली जनताले कतिञ्जेल धान्ने ? अहिलेको प्रणाली नेपाल विध्वंश पार्ने साधन हो । लुट्ने र लुट्न पाउनुपर्छ भन्ने अपराधीहरुको जत्था नेपाली राजनीतिमा हावी छ त्यसैले अहिलेको व्यवस्था अन्त्य गरेर प्रत्यक्ष निर्वाचित कार्यकारी प्रधानमन्त्री हुने राजनीतिक मार्गको वकालत गर्ने बेला आएको छ । अनि मात्र देशको मुहार फेर्न सक्ने अवस्था सिर्जना हुन सक्छ । यो देश नेपाल हिन्दु राज्य कायम हुनुपर्छ । झुट बोलेर केही पाउनु भन्दा सत्य बोलेर सबै गुमाउनु राम्रो हो त्यसैले आफूलाई असहज भएपनि सत्यको पक्षमा लाग्न ढिला नगरौं । 

समाज बनाउन स्थानीय चुनाबमा सचेत बनौं

२०८४ को स्थानीय निर्वाचन आउन अब करिब २ बर्ष बाँकी छ । जीतपुरसिमराका जनताले अहिल्यैबाट आँफैलाई गर्नुपर्ने एउटा एउटा प्रश्न ः के हामीले हाम्रो मत खेर फाल्ने हो, वा हाम्रो नगरको भविष्य बदल्ने हो ?
विगतका वर्षहरूमा, हामीले देखेका छौं कि हाम्रो स्थानीय सरकारले हाम्रो भावना र आवश्यकताको उपेक्षा गरेको छ । विकासका नाममा आएका योजनाहरू अधुरा छन्, जनताका समस्याहरू जस्ताका त्यस्तै छन् । कृषिमा आश्रीत जनसंख्या धेरै रहेको हाम्रो नगरमा कृषिको समस्या भयावह छ । कृषि उपज भण्डारणका लागि नगरमा एउटा कोल्ड स्टोर छैन, यति धेरै पशुपालक कृषक बस्ने हाम्रो उपमहानगरपालिकामा एउटा पशु अस्पताल छैन ।  खानेपानीको अभाव छ, हाम्रो उपमहानगरका अधिकाँश जनता आजपनि प्रशोधन नभएको ट्युववेलको पानी पिउन बाध्य छन् । सडकको अवस्था नाजुक छ, शिक्षामा भद्रगोल छ । सामान्य जनताका छोराछोरी पढ्ने सामुदायिक विद्यालयको अवस्था कस्तो छ तपाँइ हामीले देखेकै छौं ।  स्वास्थ्य सेवाको पहुँच सीमित छ, भएको नगर अस्पताल भद्रगोल छ नीजि क्लिनकले जनता लुटीरहेकै छन् । 

अबको चुनावमा हामीले हाम्रो मन र मत दुबैलाई परिवर्तन गर्न जरुरी छ । दुईवटा स्थानीय तह निर्वाचनमा तपाँइले दिनुभएको अमूल्य मतको सदुपयोग जीतपुरसिमराका जनप्रतिनिधीले गर्न सकेनन् अब तपाँइले आफ्नो मत सही ठाउँमा प्रयोग गर्नुपर्छ । हामीले त्यस्ता उम्मेदवारहरूलाई छान्नुपर्छ जो हाम्रो कुरा सुन्छन्, हाम्रो समस्या बुझ्छन्, र हाम्रो नगरलाई विकासको बाटोमा लैजान सक्छन् । हामीले उम्मेदवारको क्षमता, योग्यता, र दृष्टिकोणको आधारमा भोट हाल्नुपर्छ ।

२०८४ को स्थानीय निर्वाचन हाम्रो लागि एउटा अवसरका रुपमा आउँदैछ । यो अवसरलाई सदुपयोग गरेर मात्र हामी हाम्रो नगरको भविष्य बदल्न सक्छौं । बोलेर होइन गरेर देखाऊँ, किनकी मानिस सुन्न होइन देख्न चाहन्छन्, आउनुहोस्, हामी सबै मिलेर जीतपुरसिमरालाई एउटा समृद्ध र विकसित नगर बनाऔं ।